|
|
|
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
الف لام ميم (۱) | | الم ﴿۱﴾ |
اين است آيات كتاب حكمتآموز (۲) | | تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾ |
[كه] براى نيكوكاران رهنمود و رحمتى است (۳) | | هُدًى وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ ﴿۳﴾ |
[همان] كسانى كه نماز برپا مىدارند و زكات مىدهند و [هم] ايشانند كه به آخرت يقين دارند (۴) | | الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿۴﴾ |
آنانند كه از جانب پروردگارشان از هدايت برخوردارند و ايشانند كه رستگارانند (۵) | | أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۵﴾ |
وبرخى از مردم كسانىاند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى[هيچ]
دانشى از راه خدا گمراه كنند و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان
عذابى خواركننده خواهد بود (۶) | | وَمِنَالنَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ
بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ﴿۶﴾ |
وچون آيات ما بر او خوانده شود با نخوت روى برمىگرداند چنانكه گويى آن را
نشنيده [يا] گويى در گوشهايش سنگينى است پس او را از عذابى پر درد خبر ده (۷) | | وَإِذَاتُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَاكَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۷﴾ |
در حقيقت كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند باغهاى پر نعمتخواهند داشت (۸) | | إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ ﴿۸﴾ |
كه در آن جاودان مىمانند وعده خداست كه حق است و هموستشكستناپذير سنجيدهكار (۹) | | خَالِدِينَ فِيهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۹﴾ |
آسمانهارا بىهيچ ستونى كه آن را ببينيد خلق كرد و در زمين كوههاى استوار بيفكند
تا [مبادا زمين] شما را بجنباند و در آن از هر گونه جنبندهاى پراكنده
گردانيد و از آسمان آبى فرو فرستاديم و از هر نوع [گياه] نيكو در آن
رويانيديم (۱۰) | | خَلَقَالسَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَأَلْقَى فِي الْأَرْضِ
رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ
وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ
كَرِيمٍ ﴿۱۰﴾ |
